ေတာ္လွန္ေရးသမား အကဲျဖတ္ခ်က္

“ေတာ္လွန္ေရးသမား အကဲျဖတ္ခ်က္”

၁။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ

ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ေဟာင္းျမင္းေဆြးေျမ႔ေနတဲ့ အဘိဓမၼာ၊ နိုင္ငံေရးအေတြးအျမင္၊ စီးပြားေရးစနစ္၊ ယဥ္ေက်းမႈစနစ္ ေတြကို အရင္းအျမစ္က်က် ဖ်က္ဆီးေခ်မႈန္းပစ္တာဟာ ေတာ္လွန္ေရးပဲ။ တနည္းေျပာရင္ အေဟာင္းကိုဖ်က္သိမ္းျပီး အသစ္နဲ႔ အစားထိုးတာဟာ ေတာ္လွန္ေရးပါပဲ။
လူသားတို႔ရဲဲ႕ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈျဖစ္စဥ္မွာ အေဟာင္းအေျခအေနေတြကို ဖ်က္ဆီးျပီး အသစ္အေျခအေနေတြကို တည္ ေဆာက္ခဲ့တဲ့ အစဥ္သာမဟုတ္လား။
လူသားေတြ တိရစၥာန္ေလာကကခြဲထြက္ကာ လူသားပီပီျပင္ျပင္ျဖစ္လာခ်ိန္ကစျပီး လူမႈဆက္ဆံေရးစနစ္ေတြရွိတဲ့ ေလာကထဲကို ၀င္ေရာက္ခဲ့ရတာပဲျဖစ္တယ္။ လူသားေတြဟာ မိမိတို႔စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ဘယ္လို လူသားခ်င္းဆက္ဆံ ရမလဲ၊ ဘယ္လို ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္မႈနည္းေတြ က်င့္သံုးရသလဲဆိုတာ မေရွာင္မလြဲသာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကရတာပဲျဖစ္တယ္။
ကမာၻဦးလူသားေခတ္ကဆို ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးကရိယာတန္ဆာပလာျဖစ္တဲ့ သဘာ၀ေက်ာက္လက္နက္ေတြ ဖန္တီးခဲ့ ၾကတယ္။ အဲဒီလက္နက္ေတြကို စုေပါင္းပိုင္ဆိုင္ၾကတယ္။ ေရွးေဟာင္းေက်ာက္ဂူၾကီးေတြထဲ စုေပါင္းေနထိုင္ၾကတယ္။ ရွာေဖြ ရရွိလာတဲ့ သစ္ဥသစ္ဖု၊ အမဲသားငါးေတြ စုေပါင္းခြဲေ၀စားေသာက္ၾကတယ္။ လူလူခ်င္းဆက္ဆံေရးဟာ တန္းတူရည္တူ ရဲေဘာ္သဖြယ္ဆက္ဆံၾကတယ္။ ဒါကမာၻဦးက ကုန္ထုတ္ဆက္ဆံေရးစံနစ္ကေပါက္ဖြားတဲ့ လူသားခ်င္းဆက္ဆံေရးပဲ။
လူသားတို႔က ကုန္ထုတ္ကရိယာေတြကို ပိုမိုေကာင္းမြန္ေအာင္ ထုတ္လုပ္လာတယ္။ ေက်ာက္ခဲထက္ပိုေကာင္းတဲ့ သတၱဳကရိယာတန္ဆာပလာေတြ လုပ္လာတယ္။ ေလးျမွား၊ ငါးမွ်ားတံ၊ လွီးျဖတ္တဲ့ဓားလွံေတြ ထုတ္လုပ္လာတယ္။ မီးဆိုတဲ့ စြမ္းအင္ကို အသံုးခ်တတ္လာတယ္။ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းေတြ တစတစ ေတြ႔ရွိလာတယ္။ ဒီမွာတင္ လူသားေတြဟာ လူရိုင္းဘ၀က လူယဥ္ဘ၀ကို တစတစ တိုးတက္ကူးေျပာင္းလာတယ္။
ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္မႈစံနစ္ ထြန္းကားလာေတာ့ လူမႈဆက္ဆံေရး (၀ါ) ကုန္ထုတ္ဆက္ဆံေရးမွာလည္း ပုဂၢလိကဆက္ဆံ ေရးေတြ လႊမ္းမိုးလာတယ္။ လူတန္းစား ကြဲလာတယ္။ အုပ္စိုးသူအၾကီးအကဲဆိုတာ ေပၚလာတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူသားအစုေ၀းလဲ ေပၚလာတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ခံေတြက အလုပ္လုပ္ရျပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက အလုပ္မလုပ္ရဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ခံေတြဆီက အခြန္အခသေဘာ ေဆာင္တဲ့ ခြဲတမ္းေတြ ယူလာတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက အုပ္ခ်ဳပ္ခံေတြလိုက္နာရမယ့္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒဆိုတာေတြ ေရးဆြဲ ျပဌာန္းလာတယ္။ သို႔မဟုတ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားက စည္းမ်ဥ္းမဲ့အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အာဏာရွင္စံနစ္ေတြလည္း ေပၚထြန္းလာခဲ့တယ္။
အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားရဲ႕ ထင္ရွားတဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိရိယာေတြကေတာ့ ဘုရင္မင္းတရားနဲ႔ မွဴးၾကီးမတ္ရာ မင္းညီမင္း သား၊ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္ေတြ၊ စစ္တပ္၊ တရားဥပေဒ၊ အက်ဥ္းေထာင္၊ ဖိနွိပ္ေရးလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ား ျဖစ္တယ္။ ပါးကြက္ အာဏာသားလည္း ပါတယ္။
ဒီပုဂၢလိကပိုင္ စီးပြားေရး၊ နိုင္ငံေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အေတြးအေခၚဆိုတာကို လူ႔သမုိင္းမွာ ေက်းပို္င္ကၽြန္ ပို္င္ရွင္စနစ္၊ ပေဒသရာဇ္ေျမရွင္စနစ္နဲ႔ အရင္းရွင္စနစ္ေခတ္ကာလမ်ားမွာ ေတြ႔ျမင္နိုင္တယ္။
အဲဒီ လူတန္းစားေပၚထြန္းတဲ့ ေခတ္ကာလမွာ တူညီခ်က္က လူတစုဟာ လူမ်ားစုအေပၚ စီးပြားေရးအရ ေသြးစုပ္ ခ်ယ္လွယ္တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ ဖိနွိပ္သူနဲ႔အဖိနွိပ္ခံ ကြဲျပားတယ္။ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိျပီးခ်မ္းသာသူနဲ႔ ဆင္းရဲသားဂုဏ္ျဒပ္မဲ့ ကြဲျပားတယ္။ ပညာတတ္နဲ႔ပညာမဲ့ ကြဲျပားတည္ရွိတယ္။ ျမိဳ႕ျပနဲ႔ေက်းလက္ ကြဲျပားေနထိုင္ရတယ္။
ယဥ္ေက်းမႈအရ ေသြးစုပ္သူ၊အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားဘက္က အကာအကြယ္ေပးတဲ့ အဘိဓမၼာေတြ၊ ဘာသာေရးေတြ၊ အက်င့္စရိုက္ေတြ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြဆိုတာ လြမ္းမိုးတယ္။ ခ်ဳပ္ေျပာရင္ အေတြးအေခၚေဟာင္း၊ ယဥ္ေက်းမႈေဟာင္း ဓေလ့စရိုက္ေဟာင္း၊ အယူအဆေဟာင္းတိုင္းပဲ ျဖစ္တယ္။
အားလံုးကိုေပါင္းခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုတာ လူ႔သမုိင္းမွာျဖစ္တည္ခဲ့တဲ့ ေသြးစုပ္သူလူတန္းစားအားလံုးရဲ႕ စီးပြားေရးစံနစ္ေဟာင္း၊ နိုင္ငံေရးစံနစ္ေဟာင္းနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈစံနစ္ေဟာင္းအားလံုးကို ပယ္လွန္ျပီး စီးပြားေရးသစ္၊ နိုင္ငံေရးသစ္၊ ယဥ္ေက်းမႈသစ္ကို တည္ေဆာက္သူျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ သတိျပဳစရာအျဖစ္ ေဖာ္ျပခ်င္တာက အက်င့္ပ်က္စရိုက္ေတြျဖစ္တဲ့ အရက္ေသာက္၊ မူးယစ္ေဆးသံုး၊ ေလာင္းကစား၊ အေပ်ာ္အပါးလိုက္စား၊ လူထုလိုက္နာတဲ့ ကိုယ့္က်င့္သီလ ပ်က္စီးမႈတို႔ဟာ ယဥ္ေက်းမႈေဟာင္းကုိ လက္ခံက်င့္သံုးတဲ့ လကၡဏာရပ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
၂။ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုတာ
အထက္မွာေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ အေဟာင္းအားလံုးကို ေျပာင္းလဲနုိင္စြမ္းရွိသူ၊ အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ပါတီဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္း၊ ေတာ္လွန္ေရးပါတီျဖစ္တယ္။ ဒါကိုေဆာက္ရြက္ရမယ္လို႔ ေၾကညာဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ ပါတီ၊ အဖြဲ႔အစည္း နဲ႔ သေဘာတရားကေတာ့ မာ့က္(စ)၀ါဒမွ စီးဆင္းလာတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီပါတီမ်ိဳးကို ပစၥည္းမဲ့ပါတီ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီလို႔ေခၚၿပီး အဲဒီပါတီ၀င္ေတြကို ကြန္ျမဴနစ္လို႔ ေခၚတယ္။ တျခားအေခၚအေ၀ၚေတြရွိေပမဲ့ အဲဒီမာ့က္(စ)၀ါဒကိုခံယူတဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊အဖြဲ႔အစည္း၊ လုပ္ငန္းေတြကို ေတာ္လွန္ေရး၀ိေသသတပ္ျပီး ေခၚေ၀ၚလို႔ရပါတယ္။
လူ႔သမိုင္းျဖစ္စဥ္မွာ ေတာ္လွန္ေရးအဆင့္ဆင့္ ရွိေနတယ္။ ပထမ ေက်းပိုင္ကၽြန္ပိုင္ရွင္စံနစ္ကို ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲ သူမ်ားလည္း ေတာ္လွန္ေရးသမားပါပဲ။ ပေဒသရာဇ္ေျမရွင္စံနစ္ကို ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲသူေတြလည္း ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ပါပဲ။ သူတို႔ကို ဓနရွင္ေတာ္လွန္ေရးသမားလို႔ ဆိုၾကတယ္။ အရင္းရွင္စံနစ္၊ဓနရွင္စံနစ္ကို ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲလိုတဲ့ မာက့္(စ္)၀ါဒ သမား ကြန္ျမဴနစ္ေတြလည္း ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း ေတာ္လွန္ေရးစနစ္အမ်ိဳးအစား ကြာသလို ေတာ္လွန္ေရးသမားျဖစ္တာခ်င္းလည္း ျခားနားတာ သတိျပဳရမယ္ထင္ပါတယ္။
၃။ ဗမာျပည္ ေတာ္လွန္ေရးအမ်ိဳးအစားမ်ား
ရွစ္ေလးလံုး ေသြးေခ်ာင္းစီးလူထုေတာ္လွန္ေရးၾကီးေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အတုိင္းအတာတခုအထိ ေနာက္ဆုတ္ ေပးခဲ့ရတယ္။ သို႔ေသာ္ စစ္တပ္ဆိုတဲ့ ေျခကုတ္စခန္းမွာေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ အေျခခိုင္တပ္စြဲထားဆဲျဖစ္တယ္။ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစ၊ တစံုတရာေနာက္ဆုတ္ရမႈေၾကာင့္ လူထုတြင္းဆူပြက္ေနတဲ့ ဒုကၡသုကၡေတြဟာ သ႑ာန္မ်ဳိးစံုေဆာင္တဲ့ တိုက္ပြဲေတြမွာ ေပၚထြက္လာတယ္။ လူထုလႈပ္ရွားမႈ၊သ႑ာန္၊ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲသ႑န္၊ တရားရံုးစစ္မ်က္နွာ၊ မီဒီယာစစ္မ်က္နွာ၊ စာေပ အနုပညာနယ္ပယ္နဲ႕ တဥိးခ်င္းတိုက္ပြဲသ႑န္စသည္ျဖင့္ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ေက်ာင္းသား လူထုအလႊာအသီးသီးနဲ႔ တုိင္းရင္းသားမ်ားက တရူမနား တုိက္ပြဲ၀င္လာၾကတယ္။
ဒီတုိက္ပြဲစဥ္ကို လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦးက စေရတြက္ရင္ နွစ္(၇၀)နီးပါး ရွိျပီျဖစ္တယ္။ ဒီတိုက္ပြဲေတြကို စုစည္းခြဲျခမ္း ၾကည့္ ရင္ နွစ္မ်ိဳးနွစ္စားရွိတယ္လို႔ ဆိုနိုင္တယ္။
(က) လူထုေတြရဲ႕ ဘ၀တိုက္ပြဲေတြ- အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အလုပ္သမားဘ၀သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ လယ္သမားေတြရဲ႕ လယ္သမားဘ၀သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ပညာသင္ၾကားေရးဘ၀ ဖြံ႔ျဖိဳးတိုး တက္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ အလားတူပဲ ကုန္သည္ပြဲစား၊ ေစ်းသည္၊ ဆိုက္ကားသမား၊ ပညာတတ္အလြာနဲ႔ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ သူေတြရဲ႔ ဘ၀အသီးသီးတိုးတက္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ တရားရံုး၊တရားဥပေဒဆိုင္ရာလုပ္ငန္းမ်ား တရားမွ်တမႈရွိေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ စသျဖင့္ လႈပ္ရွားတုိက္ပြဲ၀င္ေနၾကျခင္းဟာ မိမိဘ၀ ကိုယ္စီ ေခ်ာင္ခ်ိေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ျဖစ္တယ္။ အေျခခံက်တဲ့ လူထုေတြရဲ႔ ဘ၀တိုက္ပြဲေတြ ျဖစ္တယ္။
(ခ) ဒီမိုကေရစီလြတ္လပ္ခြင့္တိုက္ပြဲ- လူထုဘ၀ခံစားခ်က္မ်ား၊ လြတ္လပ္စြာေဖာ္ထုတ္ေရးအတြက္ ဥပေဒေၾကာင္းအရ လြတ္လပ္စြာ ဖြဲ႔စည္းခြင့္၊ စည္းရံုးခြင့္၊ ဆႏၵျပခြင့္၊ ေရးသားထုတ္ေ၀ခြင့္၊ သပိတ္ေမွာက္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ဘာသာတရားကိုးကြယ္ ခြင့္ စတဲ့ အေျခခံဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးမ်ား ရရွိရပါမယ္။ ဒီအခြင့္အေရးမရွိရင္ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္နဲ႔ ဖက္ဆစ္စံနစ္တို႔ လြမ္းမိုးခံ ရျပီဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ ထြက္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာစုေ၀းဆႏၵျပခြင့္ပ်က္သုဥ္းျပီး အၾကမ္းဖက္လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္တဲ့ တရားေသာစစ္ဆင္ႏြဲရမယ့္ဘက္ ဦးတည္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘ၀တုိက္ပြဲေတြ လြပ္လပ္စြာေဖာ္ထုတ္နိုင္ခြင့္အတြက္ အစိုးရမ်ားက ျပည္သူလူထုကို ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရး ေပးရပါမယ္။ လံုေလာက္ေအာင္မေပးတဲ့အတြက္ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးရရွိေရးတိုက္ပြဲကို လူထုေတြက ေတာင္းဆိုရတာပါ။ ဒီအခြင့္အေရးရွိမွ ဘ၀တိုက္ပြဲေတြကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာေတာင္းဆိုလႈပ္ရွားခြင့္ ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားမ်ားလြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲဟာ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲနဲ႔ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
(ဂ) အထက္(က)နဲ႔(ခ)မွာေဖာ္ျပတဲ့ တိုက္ပြဲေတြဟာ လူထုတရပ္လံုး လံုး၀လြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲမ်ားေတာ့ မဟုတ္ပါ ဘူး။ လြတ္လပ္စြာလႈပ္ရွားခြင့္နဲ႔ မိမိတို႔ဘ၀ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးအဆင့္ တိုက္ပြဲမ်ားသာျဖစ္တယ္ဆိုတာ သတိမူရပါမယ္။
(ဃ) ဒီလိုတိုက္ပြဲနွစ္မ်ိဳးဟာ ကမာၻနဲ႔ဗမာ့သမုိင္းမွာ အေျမာက္အမ်ားရွိခဲ့တယ္။ ရွိဆဲလည္းျဖစ္တယ္။ ေနာင္လည္း ရွိေနနုိင္ေသးတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ မာ့က္(စ)၀ါဒကညႊန္ျပသလို ေသြးစုပ္ခ်ယ္လွယ္မႈစံနစ္ေဟာင္းသံုးမ်ိဳးကို အျပီးအပိုင္ အရင္းအျမစ္ကေန တူးေဖာ္တိုက္ဖ်က္တဲ့ေတာ္လွန္ေရး မဆင္နႊဲနိုင္သေရြ႕ မျပီးဆံုးနိုင္ေသးဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္ဖို႔ လိုအပ္ပါ လိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္ ေတာ္လွန္ေရးလို႔ေျပာတဲ့အခါ ၁။ ဘ၀တိုက္ပြဲ ေတာ္လွန္ေရး ၂။ ဒီမိုကေရစီေရးအခြင့္္အေရးတိုက္ပြဲ ေတာ္လွန္ ေရး ၃။ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရး ေတာ္လွန္ေရး ၄။ စံနစ္ေဟာင္းအားလံုးခ်ဳပ္ျငိမ္းေရး ေတာ္လွႏ္ေရးရယ္လို႔ ေလးမ်ိဳးခြဲျခား ေလ့လာနိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။
၄။ ေတာ္လွန္ေရးသမားလကၡဏာ သံုးရပ္
အထက္မွာတင္ျပခဲ့သလို ေတာ္လွန္ေရးအမ်ိဳးအစားေလးမ်ိဳးကို ေယဘုယ်ခြဲၾကည့္ျပီးရင္ အဲဒီေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ မွာ တူညီတဲ့လကၡဏာသံုးရပ္ ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ တခုက မိမိေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ရန္သူကို ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ ေဖာ္ျပနိုင္ရမယ္။ နိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚနဲ႔လုပ္ဟန္ ျပတ္သားရမယ္။ ဒုတိယက ကိုယ္က်ိဳးကို အျပီးအပိုင္စြန္႔လႊတ္နိင္ရမယ္။ ကိုယ္က်ိဳးဆိုတာက မိမိကိုယ္ကိုလူအမ်ားသိေအာင္ ထင္ေပၚလိုမႈ၊ ေငြေၾကး၊ဓနဥစၥာ၊မိသားစုေရးရာ ကိုယ္က်င့္သိကၡာေဖာက္ျပန္မႈ၊ မိမိအသက္ခႏၵာ စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။ တတိယကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲကို မိမိအသက္ခႏၵာတည္သေရြ႕ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ တိုက္ပြဲ၀င္ၾကတယ္။
ဗမာျပည္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲေတြၾကည့္ရင္ အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရးတုိက္ပြဲ၊ ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲ၊ လူမ်ိဳးစုျပည္သူမ်ားတုိက္ပြဲ၊ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲ၊ လူထုလူတန္းစားတိုက္ပြဲမ်ားပဲ ျဖစ္တယ္။
ဒီတိုက္ပြဲေတြမွာ နွစ္ပိုင္းခြဲၾကည့္နိုင္မယ္။ ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပြဲဘက္ကရပ္တည္သူနဲ႔ ေဖာက္ျပန္တဲ့အုပ္စိုးသူဘက္ ကူးေျပာင္းပူးေပါင္းသြားသူ နွစ္ပိုင္းျဖစ္တယ္။ အခ်ိဳ႕က တိုက္ပြဲလမ္းခုလပ္မွာ ရပ္ျပီး၊ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ ကင္းကြာသြားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲမွာ ပါ၀င္ရံုနဲ႔ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးသမား မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့လကၡဏာသံုးခ်က္နဲ႔ ညီညြတ္မွသာ ျဖစ္နိုင္ပါမယ္။ လက္နက္ခ်သြားတဲ့သူဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမား မျဖစ္နုိင္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ပိုင္း ျပန္လုပ္ျပီး ေတာ္လွန္ေရး အတြက္ အသက္စြန္႔သြားခဲ့ရင္ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းမ်ား ျဖတ္သန္းဖူးရံုနဲ႔ေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားမျဖစ္နုိင္ေသးလိ႔ု ထင္ျမင္ေၾကာင္း တင္ျပရပါတယ္။ စဥ္းစားဆင္ျခင္ရန္ ျဖစ္ပါတယ္။